13/12/11

τέλος;

Όχι, τίποτε δεν τελειώνει. Πάντα υπάρχει χώρος για αλλαγές και βελτιώσεις. Αλλά χρωστώ τούτη την ανάρτηση στον φίλο μου τον Κώστα Πατίνιο που με "απείλησε" να κάνει δική του ανάρτηση στο blog του αν την καθυστερούσα κι άλλο! Η αλήθεια είναι ότι απομακρύνθηκα λίγο από τον κόσμο των blogs κυρίως λόγω του αλμυρά μας. Έκλεισα τα άλλα μου blogs γιατί είμαι σε κατάσταση ειρήνης με μένα και τους γύρω μου και θέλω να ασχολούμαι με πράγματα που ενώνουν τους ανθρώπους. 

Κράτησα τούτο το blog για να μπορώ να αναρτώ σκέψεις σχετικές με το χώμα, τον ήλιο, τον αέρα, τα δέντρα και άλλα συναφή.

Στην ειρήνη τα παιδιά και οι μεγάλοι σκαρφαλώνουν στα δέντρα με τις γάτες τους και χαίρονται. Είτε γιατί είναι όμορφος ο κόσμος, είτε γιατί έτσι θέλουμε να πιστεύουμε.

τώρα έχει και παράθυρο...στην επόμενη ανάρτηση :)


πόρτα δικής μου έμπνευσης και πόρτα μικρή για τις γάτες, έμπνευση της κόρης

εδώ όλα επιτρέπονται, ακόμα και οι νερομπογιές!
το καλοκαίρι μάς έβρισκε η νύχτα εκεί πάνω.